استرابیسم، که به آن چشم دیواری، انحراف چشم یا چشم های ضربدری نیز می گویند، وضعیتی است که در آن دو چشم به درستی در یک راستا قرار ندارند و هنگام نگاه کردن به یک جسم، به صورت گروهی کار نمی کنند. در صورت عدم درمان، استرابیسم می تواند باعث آمبلیوپی (تنبلی چشم) و از دست دادن دائمی بینایی شود.
انحراف چشم یا استرابیسم عمدتا ارثی است و افرادی که این مشکل را دارند معمولا درخانواده ی خود مشکل مشابه را می توانند به سادگی بیابند. انحراف چشم یا استرابیسم در گروه سنی اطفال مشکلی شایع بوده ، با این وجود در بزرگسالان نیز می تواند وجود داشته باشد. در وضعیتی که عدم هم راستا بودن چشم ها واضح باشد به آن انحراف چشم یا استرابیسم با زاویه بزرگ گفته می شود.
درمان انحراف چشم در بزرگسالان
استرابیسم که اغلب به اشتباه یک بیماری دوران کودکی نامیده می شود، می تواند در بزرگسالان با مزایای بصری و روانی درمان شود. استرابیسم، چه تازه شروع شده باشد و چه ظهور مجدد استرابیسم در دوران کودکی، معمولاً در بزرگسالان با موفقیت قابل درمان است. گزینه های درمانی جراحی و غیرجراحی در دسترس هستند و انتخاب درمان معمولاً بر اساس شدت استرابیسم است.
در برخی شرایط، دوبینی با گذشت زمان برطرف می شود. در برخی از بیماران، استرابیسم را می توان با قرار دادن منشور در عینک آنها بهبود بخشید. برای موارد دیگر، یک چشم باید با یک لایه مات روی یک عدسی از عینک فرد پوشانده شود تا تصویر دوم حذف شود. جراحی می تواند نقش مهمی در بهبود علائم استرابیسم داشته باشد. در صورت لزوم، جراحی معمولاً با بی حسی موضعی در یک محیط سرپایی انجام می شود. با این حال، بیهوشی عمومی نیز امکان پذیر است.
